Είναι μέσα Αυγούστου και η ζωή είναι ωραία

Στην παρέα μου, είμαστε μία και μία στα ζητήματα υγείας. Έχουμε, ό,τι θέλετε: Χασιμότο, Λύκο, Καρκίνο, Μεσογειακή Αναιμία, Διαβήτη. Έχουμε προσωπική εμπειρία σε πληθώρα επεμβάσεων: από αφαιρέσεις "ελιών" και ρήξεις χολής, ως υστερεκτομές, μαστεκτομές,  αφαιρέσεις κήλης στη σπονδυλική στήλη, λέιζερ σε οπτικά νεύρα κ.α. Επίσης έχουμε δοκιμάσει θεραπείες για υπογονιμότητα, για διάφορα ψυχοσωματικά -τριχοφάγους κλπ-, για μυοσκελετικά -αυχενικά, ημικρανίες, ιλίγγους, πόνους αρθρώσεων. Και φυσικά, για να αντέξουμε όλα τα παραπάνω, έχουμε δοκιμάσει όλες τις σχολές ψυχολογίας και έναν-δυο τους δόκτορες ψυχιατρικής.

Η πικρή αλήθεια είναι, ότι νεώτερη και "υγιέστερη" ήμουν πολύ πιο καταθλιπτική και απαισιόδοξη, απ' ό,τι είμαι τώρα. Ονειρευόμουν συνέχεια ιδανικές αυτοκτονίες κι όπως άλλες οργάνωναν τον γάμο τους, εγώ οργάνωνα ονειρικές κηδείες, για εμένα. Μου είχε διαφύγει η μικρή λεπτομέρεια, ότι δε θα ήμουν εκεί να τη χαρώ, αλλά συνέχιζα να οργανώνω την κηδεία μου απτόητη: σαν ένα θεματικό πάρτι που θα το χαίρονταν οι φίλοι μου.

Είναι πολύ εύκολο να θεωρεις οτι ο θάνατος δεν είναι και πολύ ασχημος όταν είσαι είκοσι, δεν ξέρεις ποιο το νόημα της ζωής και  επίσης όσοι έχουν φυγει απο τη ζωή έχουν περάσει τα 80 κι έχουν βασανιστεί από ασθένειες- επομένως, κατά κάποια έννοια, έχουν "λυτρωθεί".

Όταν φτάσεις τα 30 κι αρχίσεις να χάνεις ανθρώπους όμως, από αυτοκτονίες, από ατυχήματα ή ασθένειες, τότε σκέφτεσαι πόσο ΗΛΙΘΙΟΣ είναι ο φίλος σου που αυτοκτόνησε, ο άλλος που δε φόραγε κράνος και εκείνος που δεν πήγαινε επί δέκα χρόνια στο γιατρό από φόβο μήπως του βρουν κάτι κακό. Είναι ηλίθιοι γιατί η ζωή είναι ωραία.

Ακόμα και στη Γάζα η ζωή είναι ωραία -όσο μένεις ζωντανός, τουλάχιστον.

Ακόμα και στην οικονομική κρίση η ζωή είναι ωραία- όσο μένεις ζωντανός, επίσης.

Ακόμα κι αν έχεις διαγνωστεί με καρκίνο για δεύτερη φορά στη ζωή σου, αν έχεις υποστεί μαστεκτομή, αν θα σε τσακίσουν οι χημειοθεραπείες, αν δεν μπορεί να σου υπογράψει κανείς μέχρι πότε θα ζήσεις- όσο μένεις ζωντανός,η ζωή είναι ωραία.

Η ζωή είναι ωραία αν θες να ζήσεις και δε θες να πεθάνεις.

Αν θες να πεθάνεις, με ασθένειες ή χωρίς, σέρνεσαι σε μια απραξία και πεθαίνεις απο βαρεμάρα τελικά. Σκοτώνεις το χρόνο αλλά ταυτόχρονα σε σκοτώνει κι αυτός.

Σήμερα, Δεκαπενταύγουστος και μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, τιμάται η Κοίμησις της Θεοτόκου. 

Είμαστε ένας λαός που γιορτάζουμε το σκοτάδι, αναμένοντας πίσω του το Φως.

Ο ήλιος είναι ο καλύτερος γιατρός, εξατμίζει την κατάθλιψη. 

Δεν περίμενα ποτέ οτι θα το έλεγα αυτό, αλλά Θεέ μου, 

σε όποια γλώσσα, σε όποια χώρα, σε όποιον ουρανό,

ευχαριστώ που μας άφησες και αυτό το καλοκαίρι

να το περάσουμε όλες μαζί (σε άλλα σπίτια, με άλλες αγάπες, με άλλα φάρμακα στο αίμα)

αλλά στην ίδια ωραία ζωή!