Συγγραφή διδακτορικού: ακόμα και ο Όμηρος θα εγκατέλειπε

Πόσο συχνά ένα διδακτορικό αποτελεί ψυχαγωγικό ανάγνωσμα; Σχεδόν ποτέ.
Δε φταίει και ο υποψήφιος διδάκτορας για τη βαρεμάρα. Την επιβάλλουν οι οδηγίες συγγραφής επιστημονικών κεμένων:

Π.Γαλάνης- Συγγραφή επιστημονικού κειμένου

Αν λοιπόν σκέφτεσαι "Α, τι υπέροχα! Διδακτορικό, μια τόσο δημιουργική εργασία συγγραφής",  μετά σκέψου οτι πρέπει να επαναδιατυπώσεις την παραπάνω φράση ώστε να χαρακτηρίζεται από σαφήνεια, λιτότητα, απλότητα, ακρίβεια, συνέπεια.
Το "υπέροχα" με το θαυμαστικό, να λείπουν δηλαδή.
Το "δημιουργική" να τεκμηριωθεί σαφέστερα.
Το "εργασία" να γίνει διαδικασία.
Το "συγγραφής" να γίνει "εκπόνησης διατριβής".
Η ενθουσιώδης φράση σου καταλήγει να λέει "Διδακτορικό: μια τόσο δημιουργική διαδικασία εκπόνησης πνευματικου έργου -όπου με το δημιουργική ταυτιζόμαστε με τον ορισμό του Dewey στο βιβλίο του "Η τέχνη ως εμπιερία" (1930): "δημουργικότητα είναι η ..." .

Σκέψου να κάνεις αυτό σε κάθε πρόταση,
ενός κειμένου 10.000 προτάσεων (κάπου τόσες βγαίνουν στο δικό μου ).

Ούτε ο Όμηρος δε θα βασανίστηκε τόσο για κάθε στίχο.
Για να τον κάνει ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ απ' όσο ήταν αρχικά και αυθεντικά!
Και να πεις θα κέρδιζες και τη δόξα του;
Ουτε καν η τριμελής σου επιτροπή δε θα το διαβάσει ολόκληρο!