κωλοβακτηρίδιο

Υπάρχει μια παράδοση στο σπίτι μας  που λέει ότι σχεδόν πάντα το κακό και οι πόνοι θα σε βρουν μεταμεσονύκτια ή μέσα στο Σαββατοκύριακο. Οπότε στο σπιτικό φαρμακείο υπήρχε ένα κουτάκι με χαπάκια και σιρόπια για ώρα ανάγκης: μυκητιάσεις, ουρολοιμώξεις, γαστρεντερολογικά, διάρροιες. 

Εδώ και δυο-τρία χρόνια όμως, προσπαθούμε να κόψουμε την συνήθεια "παίζω τον γιατρό" και παίρνω αντιβιώσεις με το παραμικρό. Το έχουμε ρίξει στην εναλλακτική ιατρική και προσπαθούμε να χειριστούμε τις καταστάσεις με ψηλά το ηθικό και "γιατροσόφια" -τουλάχιστον μέχρι να σιγουρευτούμε ότι είναι αναγκαίο να πάμε στο γιατρό και να πάρουμε φάρμακα. 

Απεδείχθη ότι τα γιατροσόφια ήταν τόσο καλά, ώστε τα "ασ' τα να υπάρχουν" χαπάκια στο φαρμακείο μας έμειναν αχρησιμοποίητα χρόνια, αράχνιασαν κι έληξαν. Πριν δεκαπέντε μέρες πέταξα και την τελευταία αντιβίωση που ήταν εστιασμένη για ουρολοιμώξεις, αισθανόμενη πολύ υπερήφανη που είχα καταφέρει να επαναφέρω το ανοσοποιητικό μου σε καλό σημείο και να μην παθαίνω όλα τα παραπάνω τρεις την ώρα!

Ε, δυο μέρες μετά αρχίζω να νιώθω μια ενόχληση στην κοιλιακή χώρα.

Αλλά δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν ψυχοσωματικό σύμπτωμα άγχους, μυκητίαση ή ουρολοίμωξη. Οπότε είπα να παίξω τον ήπιο ινδιάνο γιατρό. Κι επειδή έμοιαζε για ουρολοίμωξη, ξεκίνησα να χειρίζομαι την κατάσταση με φυσικές λύσεις. 

• Νερό. Πολύ νερό. Λίτρα νερό. Βελτίωση μεγάλη, αλλά ο πόνος εκεί. 
• Βοηθά και η βιταμίνη C. Τόσα πορτοκάλια που έστυψα, δε θα ξαναπάθω γρίπη ποτέ. 
• Ο χυμός cranberry βοηθά αλλά ποιος αντέχει να τον πιει (έχει μια γεύση που αν δεν έχεις συνηθίσει είναι δυσάρεστη). Βγαίνει σε χάπι βέβαια. Πανακρίβου χάπι- διότι η εναλλακτική ιατρική βαράει στο ψαχνό. Χαλάλι, όμως, αν ήταν να γλιτώσω την αντιβίωση. Είδα μεγαλύτερη βελτίωση. 

Ήμουν σχεδόν καλά. Ο ινδιάνος σαμάνος μέσα μου ήταν έτοιμος να χορέψει για να ευχαριστήσει τα πνεύματα που με στήριξαν. Πίστευα ότι όντως είχα ψυχοσωματικά συμπτώματα τις προηγούμενες μέρες. Και για να το επιβεβαιώσω, πήγα ούρα για καλλιέργεια στην μικροβιολόγο, πιστεύοντας ότι θα μου πει πως όλα ήταν στο μυαλό μου και ήθελα ψυχολόγο και όχι παθολόγο, τελικά.

Αλλά σήμερα το πρωί ξύπνησα με αφόρητο πόνο στην κύστη. Μπήκα στο αμάξι νιώθοντας την ανάγκη να φορέσω πάνα ακράτειας μέσα από τα ρούχα μου για να πάω στη δουλειά. Κι ευτυχώς με σχόλασαν γρήγορα από τη δουλειά, βλέποντας το χάλι μου. Και έτσι πήγα να πάρω τις εξετάσεις μου από την μικροβιολόγο. 

Η οποία είπε πολύ χαλαρά "ουρολοίμωξη, κοινότατο μικρόβιο", και μου έδωσε το αντιβιόγραμμα.

Ο σαμάνος μέσα μου ένιωσε προδομένος. Από τα πνεύματα. Κι από τη Φυσική. Χρειαζόμασταν χημεία τελικά.

Πήγα στην φαρμακοποιό. Μου έδειξε σε ποιες αντιβιώσεις* ήταν ευαίσθητο το μικρόβιο για να διαλέξω: "οι περισσότερες το πιάνουν, είναι πολυ κοινό, πολύ απλό κολοβακτηρίδιο".

Για χρόνια νόμιζα ότι το κολοβακτηρίδιο, γράφεται κωλοβακτηρίδιο. Για την ακρίβεια νόμιζα ότι η λαϊκή του ονομασία είναι "κωλοβακτηρίδιο" (η οποία ονομασία θα προσδιόριζε  το σημείο του σώματος στα οποίο εντοπίζεται) και κανονικά θα αποκαλούταν κάπως πιο εξευγενισμένα πχ. ουροβάκιλος. Και ως παιδί όταν άκουγα τους μεγάλους να μιλάνε για κωλοβατηρίδια νόμιζα ότι απλώς βρίζουν κάποιο βακτηρίδιο που τους προκαλεί πόνο -όπως λέμε "το κωλοτσίγαρο", "το κωλοποτό" κλπ.

Σήμερα πια, κοίταξα το αντιβιόγραμμα, που μέχρι τώρα το κοίταγαν μόνο οι γιατροί μου, και είδα επάνω το E-Coli. "Κόλον;", είπα και με έπιασαν τα γέλια. Λογικό: το κόλον έντερο, το μέρος του παχέος εντέρου. Εξ ου και κολονοσκόπηση. Κι αυτό είναι βακτηρίδιο του κόλου εντέρου, όχι του κώλου σκέτου. Και με τρώει ζωντανή. Μπλιάχ.

Ξεκίνησα πριν λίγο την αντιβίωση. Καλός ο σαμάνος, άλλα μερικά πράγματα θέλουν τον καουμπόι τους. 

Και συνεχίζω έτσι μια άλλη παράδοση στο σπίτι μας: την αντιβίωση να την ξεκινάμε μέσα στο Σαββατοκύριακο, ώστε να μην μπορείς να πιεις και αλκοόλ άμα βγεις. 

Κωλοπαραδόσεις, κωλοαντιβιώσεις, κωλολοιμώξεις, κωλοβακτηρίδια!

*Χα χα, το καλύτερο. Η αντιβίωση δεν είχε μέσα στις ενδείξεις δοσολογία! Τελικά βρήκα τη δοσολογία της αντιβίωσής μου  εδώ).