Η αρχή έχει τον ατελείωτο

Μια από τις ανωμαλίες της συγγραφής διδακτορικού είναι οτι τα πρώτα κεφάλαια -πρόλογο, εισαγωγή και περίληψη, τα γράφεις τελευταία. Η λόγική ειναι οτι πρέπει να ξέρεις τι έχεις κάνει στο ερευνητικό σου μέρος και τι συμπεράσματα έβγαλες, προκειμένου να τα καταγράψεις στην αρχή, ώστε να δει ο αναγνώστης αν τον ενδιαφέρει να διαβάσει το πόνημά σου η όχι.
Είπα, λοιπόν, αφού δε μπορώ να προχωρήσω άλλο στην ανάλυση, πριν την δει ο Μεγάλος, να πιάσω να γράψω την εισαγωγή. 

Στην εισαγωγή συνήθως περιγράφεις την προβληματική της μελέτης, αναφέρεσαι στην πρωτοτυπία και τη σημαντικότητα του θέματος σου, προσδιορίζεις τον σκοπό της έρευνάς σου, τις υποθέσεις και τα επιμέρους ερωτήματα. Επίσης, προσδιορίζεται η μέθοδος διερεύνησης και η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε και μια γενική άποψη για τα αποτελέσματα -αν φαινονται να στηρίζουν τις υποθεσεις σου ή όχι.

Δεν ακούγεται πολύ δύσκολο, ειδικά αν έχεις κάνει όλη τη δουλειά εσύ (οπότε ξέρεις και όλες τις απαντήσεις στα παραπάνω). Υπάρχει μόνο μια μικρή λεπτομέρεια. Αν  έχεις κάνει όλη τη δουλειά εσύ, έχεις κουραστεί ήδη απίστευτα! 

Έχω κουραστεί τόσο πολύ με τη βιβλιογραφική επισκόπηση. Έχω συνθέσει τόσα διαφορετικά κείμενα, έχω συνδυάσει τόσες διαφορετικές θεωρίες προσπαθώντας να στηρίξω τη θέση μου, έχω γράψει, έχω σβήσει, έχω ξαναγράψει δεκάδες φορές. Εχω διαβάσει Κοινωνιολογία Εκπαίδευσης, Εκπαιδευτική Πολιτική, Ψυχολογία, Βιολογία- Φυσιολογία, Νευροεπιστήμες, Κοινωνιογλωσσολογία, Σημειωτική- Θεωρίες Επικοινωνίας, Θεωρία της Πληροφορίας, Παιδαγωγικά- Διδακτική Προσχολικής Εκπάιδευσης, Διδακτική Φυσικών Επιστημών, Τα άπαντα Βιογραφιών φυσικών φιλοσόφων- επιστημόνων, εκλαικευμένη επιστήμη, Επιστήμη και Τέχνη, Επιστήμη και Θέατρο, Θεωρία Αισθητικής, Ανθρωπολογία- Εθνολογία, Μεθοδολογία έρευνας, Στατιστική. 

Δεν αντέχω να διαβάσω τίποτε άλλο. Πόσο μάλλον τις 200, ως τώρα, σελίδες της μελέτης, για να γράψω την περίληψη τους.

Φαντασιώνομαι να γράψω μια εισαγωγή, λακωνική, λιτή και απέρριτη. Κάτι τύπου:

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σε έναν ιδανικό κόσμο, τα πράγματα είναι όπως τα βλέπεις και  αυτό που βλέπεις σου αρκεί για να καταλαβαίνεις τι συμβαίνει. Σε έναν τέτοιο κόσμο τα πράγματα συμβαίνουν από μόνα τους, με γνώμονα την ισορροπία και την ευζωία. 

 

Στον πραγματικό κόσμο, τίποτα δεν συμβαίνει απλώς, εύκολα και όπως το βλέπεις. Πίσω από κάθε φαινόμενο υπάρχουν δεκάδες διεργασίες, συνδέσεις, σκέψεις, Νόμοι, θεωρίες, παράμετροι γενικά που δεν φαίνονται αλλά επηρεάζουν το αποτέλεσμα.

Κατά την βιβλιογραφική επισκόπηση της θεωρίας, αναφέρουμε όλους αυτούς τους παράγοντες και τις παραμέτρους που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική πράξη και ειδικά στην διδασκαλία της επιστήμης στο σχολείο. Αν θέλετε να τους μάθετε, διαβάστε τη θεωρία (μέρος Α, σελ 7-...).

Φυσικά δε νοείται να γράψεις τέτοια εισαγωγή.

Και από την αρχή ως το τέλος, αυτο το διδακτορικό έχει τον ατελείωτο...