Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Μεθοδολογία έρευνας



Νομίζω, μακράν το δυσκολότερο μάθημα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι η Μεθοδολογία Έρευνας.  Γιατί με τον τρόπο που γίνεται είναι παντελώς ακατανόητο και άχρηστο. Το να σε μαθαίνουν θεωρητικά πώς να κάνεις έρευνα, είναι σα να σε μαθαίνουν θεωρητικά πώς θα κολυμπάς: μπορεί να ξέρεις ότι θα πέσεις παράλληλα στο επίπεδο της θάλασσας, θα κάνεις το ένα χέρι έτσι και το άλλο αλλιώς και θα χτυπάς τα πόδια πάνω-κάτω, αλλά κανείς δεν εγγυάται ότι, αν το κάνεις αυτό, πρακτικά, όντως θα …επιπλεύσεις. Θέλω να πω, μερικά πράγματα, μαθαίνονται μόνο εμπειρικά. Η έρευνα είναι ένα από αυτά.
Έτσι, συνήθως κομμάτι της εκπαίδευσής σου είναι να εκπονήσεις μια μικρής κλίμακας έρευνα. Υποτίθεται ότι μπλέκοντας με αυτό θα δεις πώς λειτουργούν στην πράξη όσα αναφέρθηκαν στο μάθημα. Αν θέλετε, θα σας πω ακριβώς πώς λειτουργούν...
Συνήθως βρίσκεις μια έτοιμη εργασία φίλου φίλης από άλλο Τμήμα και την παρουσιάζεις σαν δική σου με μικρές αλλαγές. Τι έμαθες; Να κλέβεις για να πάρεις βαθμό (κλασική μάθηση ελληνικού ΑΕΙ). 
Αν είσαι τόσο γκαντέμης που δεν έχεις φίλο, με ένα διακοσαρικάκι πας και σου γράφουν μια έξω, στα «φροντιστήρια». 
Αν δεν έχεις τα χρήματα, τότε αναγκαστικά θα τη γράψεις μόνος σου. Πώς; Δέκα μέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας θα φτιάξεις ένα ελεεινό ερωτηματολόγιο που θα μοιράσεις σε φιλους σου, θα φροντίσεις να μαζέψεις μόνο ποσοτικά δεδομένα (γιατί τα ποιοτικά πολύ πιο χρονοβόρα να αποδελτιωθούν) και στο θεωρητικό μέρος θα κάνεις ένα ξέφρενο copy-paste από εργασίες που βρήκες να κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο (πιθανά από άλλους προπτυχιακούς ή μεταπτυχιακούς φοιτητές) ή άρθρα από ανθρώπους που δεν έχεις ξανακούσει στη ζωή σου και θα φτιάξεις ένα υπέροχο τέρας. Τι, μόνο ο Φρανκενστάιν μπορούσε; Μπορείς κι εσύ.
Σε κάθε περίπτωση, ο καθηγητής ζώον δεν είναι, κι αν έχει δείγμα γραφής σου, στις πρώτες δυο περιπτώσεις θα σε ανακαλύψει ότι δεν το έγραψες εσύ, και στην τρίτη ότι σαφώς το έγραψες εσύ γιατί είναι τρα-γι-κή εργασία, αλλά θα πει «ε, εντάξει, βάλε του ένα 5 να περάσει να μην τον ξαναέχουμε στα πόδια μας, σε τελική δε σπουδάζει και ιατρική να πάρει κανέναν άνθρωπο στο λαιμό του».
Εδώ λοιπόν θέλω να πω, ότι έχοντας διορθώσει πολλές εργασίες, κυρίως εκπαιδευτικών, επειδή οι εκπαιδευτικοί πράγματι παίρνουν κόσμο στο λαιμό τους (τα παιδιά μας) καλό θα ήταν να μην τους αφήνουμε να παίρνουν πτυχία τόσο αγόγγυστα. Θα πω ότι υπήρχαν πολλές παράγραφοι που δεν έβγαζαν νόημα (προφανώς γιατί έβαλαν ολόκληρη αγγλική παράγραφο στο Google translator και μετα την επικόλλησαν χωρις να την διαβάσουν)! Ότι υπήρχαν αναφορές από πηγές, το ίδιο αξιόπιστες με το  Hello. Ότι «έτρωγαν» αναφορές και αντί να πουν «Σύμφωνα με τον ΜακΑβόυ … (ΜακΑβόυ 1998 στο Φασμπέντερ 2013)» έγραφαν τελική αναφορά «Σύμφωνα με τον Φασμπέντερ…» -με λίγα λόγια χρέωναν σε άλλους, άλλες θεωρίες! Κι έπειτα, κάποιος θα δανειστεί αυτή την εργασία, να την αντιγράψει για μάθημα σε κάποια άλλη Σχολή ή θα αντιγράψει θεωρητικά κομμάτια της στη δική του εργασία.
Θέλω να πω ότι, με αυτό τον τρόπο "διδασκαλίας", όχι μόνο δεν μαθαίνουν να κάνουν έρευνα, δεν μαθαίνουν ούτε καν να διαβάζουν μια έρευνα. Να εκτιμούν την αξιοπιστία και τη σοβαρότητά της. Να εκτιμούν τις πηγές, το βάθος των ανθρώπων που λένε κάτι -ποιος είναι, που εργάζεται, τι ειδικότητα έχει, δικαιοδοτείται να μιλά γι’ αυτό; Κι αν δεν ξέρεις να ελέγχεις τις πηγές σου, τότε τι διαφορά έχεις από κάποιον που δεν έβγαλε ουτε το Λύκειο; Τι σε κάνει καλύτερο, πιο "μορφωμένο";  Αν δε μπορείς να ελέγξεις μόνος σου τις θεωρίες συνομωσίας του διαδικτύου, την παραφιλολογία για τον εμβολιασμό, τις έρευνες σχετικά με την κατάρρευση του καπιταλισμού, τότε τι διαφορετικό έχεις; Είσαι άλλο ένα πιόνι χωρίς βούληση, άλλο ένα έρμαιο τον περιστάσεων, άλλο ένα ανθρωπάκι που κοιτά να τη βολέψει!
Γίνεσαι σαν εκείνη τη γελοία τη Χημικό που συνάντησα κάποτε σε έναν διαγωνισμό επιστήμης: τα παιδιά της τάξης της ήθελαν να κάνουν ένα πείραμα που είδαν στο διαδίκτυο και αποδείκνυε ότι με ένα χρυσό δαχτυλίδι μπορούν να αποδείξουν ότι το κραγιόν τους  περιέχει μόλυβδο που είναι καρκινογόνος. Της είπα «ξέρετε, νομίζω ότι πρέπει να τις αποτρέψετε γιατί έψαξα πολύ και δε βρήκα καμία επιστημονική έρευνα που να το στηρίζει αυτό, αντιθέτως βρήκα μια που έλεγε ότι χημικά αυτό δεν στέκει» κι εκείνη απάντησε «δε νομίζω ότι δε στέκει, ξέρετε πόσα βίντεο υπάρχουν στο διαδίκτυο με το δαχτυλίδι που μαυρίζει μόλις ακουμπά το κραγιόν»; Αυτό τώρα ήταν επιστημονική τεκμηρίωση από άνθρωπο με πτυχίο Χημικού: ο αριθμός ερασιτεχνικών βιντεο από 15χρονω αποδεικνύει την αλήθεια του αμφιλεγόμενου πειράματος!
Οι μαθήτριες της, ακόμα πιστεύουν ότι έκαναν ένα «επιστημονικό» βίντεο. Αυτή ακόμα πιστεύει ότι διδάσκει «επιστήμη». Κι εγώ ακόμα λέω ότι η Μεθοδολογία Έρευνας είναι ένα πολύ σημαντικό μάθημα για να το διδάσκεσαι τόσο επιφανειακά. Και να αποκτάς μηδέν κριτική ικανότητα.
Αλλά πες μου και το μάθημα που διδασκόμαστε σε βάθος σε ολη την σχολική και φοιτητική μας ζωή (εκτός απ’ το «πώς να πάρω καλύτερο βαθμό με τον λιγότερο κόπο και φυσικά, χωρίς διάβασμα»).


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

έστειλαν κάρτ- ποστάλ