Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Η καταγωγή των ειδών

Πάντα ήμουν υπέρμαχος της θεωρία του Δαρβίνου για την καταγωγή των ειδών και συνεχίζω να απορώ που κυκλοφορεί με "διακριτικότητα" στα σχολικά βιβλία και στο τέλος της χρονιάς, "εξαιρείται" από την εξεταστέα ύλη (ας μην την μάθουν βρε αδερφέ, δεν είναι και κατιτίς σημαντικόν άλλωστε).
Το επίμαχο σημείο στη θεωρία, δεν είναι φυσικά  η καταγωγή των άλλων ειδών, αλλά του ανθρώπου και υπάρχουν πολλοί γύρω μας που γελούν ειρωνικά λέγοντα σου "δηλαδή εσύ πιστεύεις ότι εξελιχθήκαμε από τους πιθήκους," ενώ κατα τη γνώμη τους είμαστε μέρος ενός σοφού θεϊκού σχεδίου. Συχνά, τέτοιες ατάκες ακούω από μητέρες μαθητών μου, και αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να έχεις κάνει και παιδιά και να μην αποδέχεσαι ακόμα την ζωώδη πλευρά του ανθρώπινου οργανισμού.
Από τη μέρα που έμεινα έγκυος, έχω σιχαθεί τον εαυτό μου!
Έχω διαρκή σιελόρροια, σαν σαλιγκάρι. Τα σάλια μου αφρίζουν (σαμπανιζέ, αν δεις το ποτήρι μισογεμάτο) και το να τα καταπιείς σου γυρνάει τ' άντερα. 
Επειδή καταπίνω συνέχεια τα αφρισμένα σάλια, προφανώς καταπίνω και αέρα. Πολύ αέρα. Ρεύομαι συνεχώς- εγώ που δεν πρέπει να έχω ρευτεί μπροστά σε κόσμο ποτέ στην ως τώρα ζωή μου. 
Μου φεύγουν αέρια. Βρομερά. Όταν λέμε βρομερά, εννοούμε σε μια μυρωδιά που δεν έχεις ξαναμυρίσει. Καθαρό μεθάνιο. Νομίζεις ότι θα ανάψεις σπίρτο και θα αναφλεγεί η κιλότα. 
Το σάλιο -να επιστρέψω- επιπλέον είναι πικρό. Το νερό δεν πίνεται. Τι φίλτρα το περάσαμε, τι λεμόνια του στιψαμε. Τώρα τη βγάζω είτε με λεμονάδες αραιωμένες με νερό, είτε με περιέ γεύση λάιμ (αυτή η εγκυμοσύνη ρέπει στο γκουρμέ, τι να κάνω;).
Δοκιμάσαμε και το μεγάλο ομοιοπαθητικό σουξέ "βραχιολάκι για τη ναυτία'- βασισμένο σε γνώσεις βελονισμού- και είτε δεν βρήκα το σωστό σημείο να το τοποθετήσω (τι διάολο, ολοκληρο διδακτορικό πήρα, δε μπορώ να μετρησω τρια δάχτυλα στον καρπό και να βρω τη θέση ανάμεσα στους τενοντες;), είτε μαύρη δουλειά κάνει. Μια φορά, η επιστήμη και η παραεπιστήμη, μαζί μου έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Δε μπορώ να φάω τίποτα σε λαχανικό και με βιταμίνες, το ξερνάω σχεδόν αμέσως. Το μόνο που αντέχει το στομάχι μου είναι σφολιατοειδή (800 θερμίδες το κομμάτι), πίτσες, ψωμί με σαλάμι, τοστ και γενικώς ό,τι πιο ανθυγιεινό κυκλοφορεί στην αγορά. Δυο φορές προσπάθησα να φάω ψάρια- αχ αυτά τα Ωμέγα λιπαρά που βοηθούν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου- αλλά κατέληξαν να κολυμπούν στη λεκάνη, μαζί με άλλα γαστρικά υγρά. Σκέφτομαι οτι το παιδί θα γεννηθεί με ένα χοτ-ντογκ στο χέρι.
Είμαι μια κινούμενη αηδία! Έχω ζαλάδες, ναυτία, δε μπορώ να πιω νερό, δε μπορώ να φάω τίποτα υγιεινό (εγώ, ο ορισμός της υγιεινής διατροφής! Που ως τώρα ζούσα με νερόβραστα!), όταν τρώω είμαι ένα σίχαμα διότι τρώω θερμιδοφόρες αηδίες φτωχές σε διατροφική αξία, ρεύομαι διαρκώς, κλάνω διαρκώς, και συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο την απεχθή, αηδιαστική μου συγγένεια όχι με ένα πίθηκο, αλλά με ένα γουρούνι. Αν ακόμα πιστεύετε οτι ο Παντοδύναμος, είχε αυτό στο μυαλό του για το ανθρώπινο είδος, τότε πιθανολογώ θα μπορούσε να έχει σκεφτεί κι ένα σοφότερο, απλούστερο και λιγότερο σιχαμερό τρόπο να αναπαράγουμε το είδος μας (διότι ο τρόπος ειναι σιχαμερός, είτε το πιάσεις από το σεξ, είτε το φτάσεις στην περιοδο της εγκυμοσύνης και στον τοκετό). 
Με αυτό το ατράνταχτο επιχείρημα ελπίζω να πείθονται και οι πιο φανατικοί, για την καταγωγή του ανθρώπου από άλλα ανώτερα θηλαστικά. Η Φύση έκανε ότι καλυτερο μπορούσε, δημιουργησε έναν πολυπλοκο νοήμονα οργανισμό, που όταν του αλλάζεις μια μεταβλητή (π.χ υπερέκριση προγεστερόνης) ταράζεται η ισορροπία του (ζαλάδες και ναυτία).

Και βλέπω και κάθε μέρα τη Μενεγάκη με την κοιλιά τούρλα και να τρώει τον άμπακο, και ούτε μυρωδιές την ενοχλούν, ούτε ταλαιπωρημένη δείχνει, την κοιτάω να χορεύει να κουνιέται και να χαζογελάει και λέω κι εγώ, γιατί ρε Φύση δε μπορούσα κι εγώ να έχω μια τόσο εύκολη εγκυμοσύνη; Γιατί ρε Δαρβίνε; Γιατί; Βασανίζονται τόσο οι έγκυες πιθηκίνες; Οι εγκυμονούσες δελφίνες και φάλαινες; Εγώ γιατί;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

έστειλαν κάρτ- ποστάλ